نابودی محیط زیست

داستان از این قرار بوده که کشور شوروی  با توجه به گرون بودن پوست راکونها و مورد علاقه بودن اون از سمت غربیها ، سالها قبل ( بیش از ۳۰ سال پیش  ) اقدام به ایجاد مناطق پرورش راکون در خاک خودش ، در منطقه آذربایجان شوروی می کنه . این روال سالها ادامه پیدا می کنه تا اینکه اونا  بنا به دلایلی از جمله کاهش قیمت جهانی خز این موجود ، از این اقدام خودشون منصرف شده و اقدام به رها سازی این موجود با نمک اما غیر بومی تو مناطق جنگلی جنوبی و تقریبا نزدیک به ایران می کنن .

چند سالی از این اقدام می گذره و به تدریج خبرهای ضد و نقیضی از مشاهده موجودی نا شناخته در جنگلهای گیلان اونم توسط افراد بومی به گوش میرسه .

همون سالها تعدادی از محققین در این مورد تحقیقاتی رو به صورت محدود انجام دادن و به صورت ضمنی وجود این موجود ، البته با تعجب بسیار در جنگلهای گیلان تایید شد . 

اجازه بدید یه خورده از مشخصات این موجود با مزه بیشتر بدونیم .

  راکون یا lotra شبیه به سگ است. ماسکی از خزمایل به خاکستری چهره آن را پوشانده ودارای سربزرگ و چشمان درشت و پوزه بلند است.یکی از مهمترین و بارزترین ویژه گیهای راکون داشتن ماسک سیاه یا تقریبا سیاه که به طور کامل اطراف منطقه چشم را احاطه کرده است و تا گونه و بالای چشم ها و پوزه بلند کشیده شده و از پائین تا بالای سر توسعه یافته است.ماسک با موهای سفید باعث می شود صورت بیشتر متقارن به نظر برسد.

رنگ خز تنش معمولا خاکستری است اما در بعضی  از آنها مایل به قرمز و در  بعضی سیاه است. در پهلوها و دست ها خز سبکتر و سفید مایل به خاکستری می شود. راکون دارای دم برجسته با ۵ تا ۷حلقه و گره های سبک با محدوده های قابل تشخیص است. راکون‌ها چهره‌ای با رنگ‌های سیاه و سفید و دمی زبر بانوارهای سیاه‌رنگ دارد. شمار این نوارها معمولاً پنج است ولی میان چهار تا ده نوار متغیر است.

راکون درون دم خود چربی ذخیره کرده است تا در هنگام سرمای زمستان و خواب از چربی موجود در آن استفاده کند. در  تابستان دم راکن سبک وزن است و چندان قابل توجه نیست. پاهای جلویی که شبیه به دست های آدمی است دارای پنج انگشت و پوست نرم می باشد که معمولا چنین شکلی در میان گوشتخواران غیر معمول است. ناخن‌های پای جلو راکون نسبتاً بلندند و می‌توانند با فاصله از هم باز شوند. ناخن‌های دستش قابلت جمع شدن ندارند.

راکون ها در جنگل زندگی می کنند و معمولاً در کنار آب یافت می شوند. شناگران خوبی هستند و خوب از درختان بالا می روند. راکون ها دریافتند که ساختمان ها پناه گاههای خوبی هستند. آنها گاهی لانه های خود را زیر شیروانی ها و یا در طویله ها و انبارها می سازند.

راکون‌ها جانورانی ساکن جنگل‌اند؛ اما استفاده از بقایای غذاهای آدمی را یاد گرفته‌اند؛ به خاطر همین، لانه‌های خود را نزدیک شهرها می‌سازند. آدم‌ها، راکون‌‌ها را می‌گیرند. آنها تا حدودی رام می‌شوند؛ با وجود این، خوی وحشی خود را همیشه حفظ می‌کنند و ممکن است گاهی به شدت به آدمی حمله کنند.

در طبیعت، راکون‌ها میوه‌های آبدار، بلوط و دانه‌های گیاهی دیگر را می‌خورند؛ آنها زندگی در کنار رودخانه‌ها را به خاطر شکار خرچنگ، قورباغه و ماهی دوست دارند. راکون‌ها قبل از خوردن غذاهای کثیف، آنها را در آب می‌شویند.

هنگامی که راکون‌های جوان به اندازه کافی رشد کردند، مادر خود را برای شروع زندگی مستقل ترک می‌کنند،راکون ها معمولاً سه یا چهار بچه دارند. بچه‌ راکون‌ها فقط دو ماه شیر مادر را می‌خورند؛ ولی بیشتر از یک سال به مراقبت مادر احتیاج دارند.

راکون پستانداری میان‌جثه و بومی آمریکای شمالی است.از میانه‌های سده بیستم در پی گریز یا انتقال عمدی، راکون‌ها در بخش‌هایی از ژاپن، اروپا، قفقاز و منطقه تالش ایران هم پخش شده‌اند.

در حال حاضر این موجود با نمک اما غیر بومی در مناطق جنگلی استان گیلان  یافت می شه ( متاسفانه به علت سو ء استفاده افراد سودجو و نادون از ذکر مختصات دقیق منطقه زیست این جاندار معذورم ) و با توجه به کنجکاو بودنش که یکی از خصیصه های ذاتی این موجوده  وارد مناطق مسکونی شده و به هر جایی سرک می کشه ، که این کنجکاوی های با مزه به مذاق خیلی ها خوش نمی یاد و  متاسفانه توسط افراد مناطق مذکور مورد لطف ! و عنایت ! های بعضا بسیار ناراحت کننده  قرار می گیره .

امیدوارم حداقل بلایی رو که سر موجودات بومی خودمون آوردیم سر این مهمون با مزه تقریبا تازه وارد نیاریم و از وجودش نهایت استفاده مفید و انسانی  اخلاقی رو ببریم .